Wie dankbaar en tevreden leeft behoort tot de gelukkigste mensen op deze aarde.
Helaas wordt de denkwereld ook van onze maatschappij steeds meer getekend door ontevredenheid, geklaag, protestgedrag en negativiteit. Een prachtige voedingsbodem voor populisten als Wilders, Baudet en in andere landen Erdogan, Trump, Marine le Pen en hun vele volgelingen. Zij beloven alle ontevredenen een nieuwe toekomst waarbij vooral de oerinstincten van de mens worden aangesproken: creëer een gezamenlijke vijand en kies vervolgens voor eigen soort eerst, eigen land, eigen bezit en eigen cultuur. En vooral terug naar het verleden waarin we geen last hadden van vluchtelingen en buitenlandse gelukzoekers, een tijd toen alles nog goed was.
Een paar kanttekeningen zijn hier op zijn plaats. Terwijl men er zelf niets voor heeft gedaan claimen vele mensen de eigen geboortegrond als een recht in plaats van als een gelukkig toeval, waar je alleen maar dankbaar voor kunt zijn. In de opvattingen van de hedendaagse populisten en hun navolgers hebben mensen, die op andere plekken zijn geboren zoals in Idlib of in de slums van Bogota gewoon dikke pech. Zij moeten het in elk geval niet in hun hoofd halen om ons te vragen iets van onze welvaart te delen. Laat ze maar zelf op hun niet verdiende blaren zitten.
De vraag, die zich dan steeds meer opdringt is dan ook wat voor mens willen we zijn in de wereld van vandaag en in deze tijd en hier in ons eigen nog steeds welvarende land?
Het antwoord op deze vraag verdeelt onze samenleving. En die verdeling wordt steeds scherper.
Een groot deel leeft van egoïsme en zelfgenoegzaamheid, is permanent boos en ontevreden en klaagt zich suf. Het andere deel leeft van tevredenheid en ervaart tegelijk verantwoordelijkheid voor hen die het veel minder hebben (dichtbij en veraf). Het gaat hier niet om een zgn. horizontaal getrapte verdeling tussen mensen die behoren tot een bepaalde klasse. Nee de verdeling is verticaal, loopt dwars door alle klassen en bevolkingsgroepen heen.
Wellicht, ik doe maar een poging, moeten we voor ons geluk en tevredenheid opnieuw in de leer bij oude wijze meesters, zoals Confucius, Jezus, Boeddha en Gandhi, want ook zij hebben barre tijden gekend en zochten naar nieuwe wegen op weg naar een gelukkiger en meer rechtvaardige wereld. Helaas is hun invloed op onze tijd beperkt. Of de kerk heeft de religie voor velen ongeloofwaardig gemaakt of het geloof in Confucius en Boeddha is versmald tot wat oefeningen, waarbij mensen hun ware ik proberen te ontdekken met behulp van wat geestverrijkende oefeningen, klankschalen e.d.. Wat de wijze meesters echter gemeen hebben is dat zij de oplossing voor een betere wereld hebben gevonden in een bewuste keuze om in elk geval zélf een beter mens te worden. Geen omgeving die daar invloed op heeft. Nee uitgaan van eigen kracht: zo wil ik leven, zo wil ik herinnerd worden. Alleen een beter mens creëert een betere wereld. Wat een ambitie! Zo waren en zijn zij nog steeds voor een groot aantal mensen een waardevolle inspiratiebron. Willen we toch op zoek naar geluk en tevredenheid betekent dit in elk geval dat we af moeten rekenen met onze reactiviteit. Reactivitis zou je volksziekte nr. 1 kunnen noemen. De Engelsen spreken van outside-in leven in plaats van inside-out. Niet langer het geloof hebben dat je geleefd wordt. Niet verwachten dat een omgeving, je ouders, de leraar, de manager, de politiek je komt redden of je gelukkig kan maken, want dan kun je lang wachten en al die tijd voel je je afhankelijk van alles wat je overkomt. Nee, gewoon je eigen verantwoordelijkheid nemen om van je leven wat te maken. Dan kun je spreken van een gezonde ambitie, geworteld in tevredenheid. Het leven zelf, de wereld om je heen is onberekenbaar en onvoorspelbaar. Wanneer je daar eisen aan gaat stellen kom je 9 van de 10 keer bedrogen uit. Het leven is nu eenmaal niet maakbaar. Wat wel maakbaar en haalbaar is, is hoe je zelf met het leven om wilt gaan, ook met tegenslagen, ook met alles wat je verdrietig of angstig maakt. Daar heb je gelukkig voldoende bagage voor, je passie en al jouw unieke eigenschappen in polariteit. Het vervelende is, dat de meeste mensen door hun gerichtheid op wat de omgeving met hen doet, zich nauwelijks bewust zijn van hun eigen kracht, van hun eigen mogelijkheden. Het zal voor velen confronterend zijn om met hun eigen talenten aan de slag te gaan en daarvan te genieten. En een talent heeft niets te maken met het leveren van een schoolprestatie of het keurig voldoen aan functie-eisen. Het heeft alleen te maken met hoe jij je leven wilt leven. Het is de enige manier waarop je met jouw aangeboren eigenschappen je leven kleur geeft. Het is niet anders: tevredenheid zit als enige bestaansmogelijkheid in jezelf. Het was voor mij de aanleiding om te schrijven en een spel te bedenken, dat je op weg helpt het unieke in jezelf te ontdekken: Het Gelijkspel en het boek Het Polariteitenspel verbindt, ‘die andere kant van jezelf houdt je in evenwicht’. Samen met dochter Fleur en Joyce de Wit ontwikkelden we op basis van hetzelfde gedachtegoed Het Junior Polariteitenspel.
Deze producten helpen je in elk geval op weg om een gelukkig en tevreden mens te worden.
We verlangen naar een nieuwe tijd, waarin het onderlinge respect het weer gaat winnen van de schreeuwers, waarin de waardering voor elkaar niet afhangt van hoe goed je presteert of je positie of intelligentieniveau , maar veel meer of je een goed mens wilt zijn voor jezelf en voor anderen. Een morele revival, een ambitie, gebaseerd op het nemen van je eigen verantwoordelijkheid en daarbij gebruik te maken van al het moois waarover je van nature beschikt. Het betekent niet de garantie op een leven vol van rozengeur en maneschijn, maar wel een leven, dat haaks staat op het nu heersende gevoel geleefd te worden. Het is je enige weg naar tevredenheid die alleen op die manier tegelijk ambitieus kan zijn!
Danny Warbout