Deze foto kreeg ik vanochtend vanuit Frankrijk opgestuurd, met als onderschrift: “dat is nog eens mooi wakker worden”. De eerste gedachte die bij mij binnenkwam was: liever mist in de dalen, dan mist in je hoofd!
Hoe bijzonder is het dat wij allebei twee verschillende gedachten hadden, bij hetzelfde beeld! Hoe bijzonder zijn wij dus als mens en hoe uniek zijn onze gedachten, onze gevoelens, is onze focus op situaties, beelden en op de mensen om ons heen?!
Dezelfde werkelijkheid, hetzelfde beeld, maar met een volstrekt eigen en unieke interpretatie.
En zo is het dus met alles: de hele dag ‘kleur’ je jouw werkelijkheid in. Als jouw focus negatief is (wat helaas voor veel mensen het geval is), zie je al gauw de werkelijkheid grauw en grijs. De persoon die je voor je hebt, die je niet aankijkt of praat tegen je, label je automatisch als ‘on-vriendelijk’, ‘ongeïnteresseerd’, ‘niet te vertrouwen’, enz. enz. En in een split second heb je daar dan allerlei negatieve beelden en gevoelens bij, die daarna ook nog eens je gedrag bepalen. Want als je het gevoel hebt, dat iemand niet vriendelijk is, dan ga je je zeker niet vriendelijk en hartelijk tegen diegene gedragen; je gaat bij wijze van al in de loopgraven liggen….Eigenlijk sta je in de relatie met de ander dan al 1-0 achter, voor je ook maar een woord met elkaar gewisseld hebt en je hebt gecheckt of de werkelijkheid wel klopt.
Wat zal er gebeuren als jij besluit om niet eens eerst te checken of de werkelijkheid wel klopt met jouw interpretatie, maar nu ‘gewoon’ besluit om de werkelijkheid te interpreteren zoals deze is en direct daarna zoals jij haar wilt zien! En dan bedoel ik niet dat je iedereen zomaar moet gaan vertrouwen en aardig vinden en alles maar leuk en positief interpreteren. Het gaat erom dat je je eerste reflex herkent om daarna te reflecteren.
Kijken naar de werkelijkheid en dan besluiten hoe jij daarmee om wilt gaan, op jouw unieke wijze, zal je een gevoel van vrijheid en geluk geven. Omdat jij dan aan het roer staat van jouw eigen gedachten!
Maar daarvoor moet je aan de slag met jezelf. Natuurlijk moet je je afvragen hoe het komt dat jouw focus op de werkelijkheid is zoals die is. Welke beelden, situaties en personen uit je verleden hebben bepaald dat jij dit nu zo ziet en ervaart. Maar nog belangrijker is daarna te weten van jezelf: wie ben jij en hoe kleur jij jouw werkelijkheid in door een gelijkspel te maken met jouw unieke eigenschappen? Je zult zien dat de mist in je hoofd dan echt gaat optrekken en er een wereld voor je open zal gaan! Je integreert de werkelijkheid in hoe jij wilt zijn. Dat geeft je evenwicht en veerkracht.
Terug naar het plaatje:
Zo met het einde van de zomer, begin van de herfst kun je het gevoel hebben van het mistige, verloren gevoel dat je soms als mens in de herfst (van je leven) kunt ervaren. Het gevoel dat je het even niet meer helder ziet, het zware drukkende gevoel dat je even de overkant niet voor ogen hebt. De ander stuurde mij dit plaatje vanuit Zuid Frankrijk, omdat ze inmiddels na jarenlange ervaring weet, dat zo’n lucht betekent dat het een stralende dag gaat worden als de mist is weggetrokken en zij zich verheugt op de dag die voor haar ligt.
Mist is een natuurverschijnsel, waar we als mens niet iets aan kunnen veranderen. Mist is gewoon mist. Maar je kunt mist interpreteren als iets negatiefs en bedreigend om je daardoor al angstig of geïrriteerd te voelen, als een voorbode van een ander somber weersverschijnsel of je kunt het als iets mysterieus en leuk spannend ervaren, als een uitdaging om ondanks of dankzij de werkelijkheid er iets moois van te maken. Waar kies jij voor?
