Wat je zegt, ben je zelf!
Vaak gebruiken we deze uitdrukking als reactie om een beschuldiging aan ons adres te pareren.
We kaatsen de bal terug met de nodige emotie. Terwijl wat de ander zegt eigenlijk gewoon waar is.
We zouden de uitdrukking dan ook anders kunnen verwoorden: Alles wat ik zeg, ben ik zelf!
De wereldberoemde goeroe Stephen Covey schrijft: ‘Als wij communiceren, communiceren wij autobiografisch’.
D.w. z dat alles wat wij zeggen, al onze reacties, voortkomen uit ons eigen verleden en deze reacties dus niets te maken hebben met degene, die bij ons reacties oproept.
Gedrag van de ander is in dit verband niet meer dan een aanleiding.
Dit betekent dus ook dat alle emoties die wij tonen door onszelf bewust of onbewust worden gekozen.
De praktijk is vaak, dat wij deze reflectie overslaan en al onze energie direct richten op de ander, wat de ander heeft gedaan en/of gezegd. Zonder na! te denken.
Daarmee maken we ons afhankelijk en voelen we ons bovendien vaak slachtoffer van wat een ander ons heeft aangedaan. Het is een begrijpelijke maar goed beschouwd een kinderlijke reactie.
Alles wat wij zeggen is projectie van onze eigen geschiedenis.
Vandaar ook dat mensen totaal verschillend kunnen reageren op dezelfde situatie of het gedrag van de ander.
Door je te verdiepen in de kracht van het polariteiten-gedachtegoed zal je ook direct kunnen zien, dat bij een negatieve reactie van jou op de ander (thuis of op je werk) er altijd maar één eigenschap van een polariteit door jou wordt benut en deze dus ook in gedrag, in je uitingen, vervormt!
Daar heb je zelf last van, maar betekent ook vaak dat de relatie met de ander er niet beter door wordt.
Jezelf voorhouden dat je altijd beide eigenschappen van een polariteit wilt inzetten en dat vervolgens ook doet, betekent dat je jezelf in je kracht zet. Je reageert autonoom: Je bent wat je zegt, heeft dan een positieve betekenis, zorgt voor balans en veerkracht. Letterlijk: niemand doet je wat! Integendeel.
Betekent dit dat je immuun wordt voor wat een ander zegt of doet. Onverschillig of oppervlakkig? Zeker niet.
De spiegelneuronen in ons brein zorgen ervoor dat wij altijd reageren op het gedrag van anderen.
Onze spontane emoties en wat wij vervolgens zeggen, zoeken in ons brein onbewust verbinding met ons geheugen (amygdalum + hippocampus) en zorgen direct voor een door onszelf ervaren reflex.
Deze reflex vertaalt zich dan in een ‘split second’ in vervormd gedrag. Mits wij ons dit voortaan realiseren en het reflexmoment gebruiken om ons bewust te worden van de mogelijkheid om te kiezen.
Wij zijn hiertoe in staat als ‘enige diersoort. Wij zijn in staat om de reflex te ervaren als een ‘wake up call’ om vervolgens bewust te kiezen voor zinvol en doelmatig gedrag, voorzien van een gezonde emotie.
Om dit te kunnen is de inzet van onze eigenschappen in polariteit onontbeerlijk! Waarom?
Omdat wij van nature zo ‘gebakken’ zijn. Alles in ons bestaat uit positief tegengestelde kenmerken zowel fysiek als mentaal en sociaal. Dit betekent autonoom als het gaat om de vrijheid en onafhankelijk, die wij in onszelf ervaren maar ook tegelijk ‘behulpzaam zijn’, gericht op anderen.
Inzetten van polariteiten betekent altijd jezelf blijven en tegelijk gericht op anderen of gericht zijn op anderen en tegelijk jezelf blijven. We hebben het voor het kiezen! Dit nieuwe denken, voelen en doen komt ons niet aanwaaien.
Ons verleden is hardnekkig. Dit betekent denken en doen in polariteit oefenen en nog eens oefenen tot er nieuwe patronen ontstaan, waar je elk dag plezier aan beleeft.
Dan ben je ook een gelukkig mens als je met plezier ervaart: ik zeg wat ik ben.
